Trawnik to podstawowy elementem terenów zieleni, głównie ze względów estetycznych jak i walorów wypocznkowo-rekrecyjnych. Bardzo ważnym aspektem jest też znaczenie biologiczno-ekologiczne, szczególnie w okresie degradacji naturalnego środowiska. Swoją uniwersalność trawa zawdzięcza różnym odmianom, jak i gatunkom, które są przystosowane do konkretnych warunków i użytkowania. Dobór traw zależy od warunków siedliskowych oraz możliwości przeprowadzenia odpowiednich zabiegów pratotechnicznych. W zależność od terenu z jakim mamy do czynienia możemy zastosować mieszankę odpowiadającąwymaganiom danego siedliska [ Prończuk i in. 2001, Kozłowski i in. 2000].
Na Polskich terenach występuje ok 160 gatunków traw z czego jedynie kilka nadaje się na trawniki użytkowane ekstensywnie. Poniżej przedstawiamy klika podstawowych gatunków traw
Lolium perenne L. - Życica trwała (Lp)
Lolium prenenne jest jednym z głównych gatunków wykorzystywanych do tworzenia mieszanek trawnikowych, które będą przeznaczone na intensywniejsze użytkowanie. Życica trwała należy do traw niskich, luźnokępowych. Pędy generatywne osiągają nawet do 60 cm. Blaszki liściowe w pączku są złożone , wąskie, wyraźnie bruzdkowane z dobrze widocznym klinem. Spodnia strona liścia jest błyszcząca. Kwiatostan - kłos właściwy, kłoski 6-9 kwiatowe, długość 15 mm. Życica charakteryzuje się mocno rozwiniętym systemem korzeniowym, który jest płytko umieszczony pod powierzchnią gleby - tworzy mocną oraz zwartą darń, lecz niestety nie jest odporna na niedobory wody. Lp jest gatunkiem najszybciej wschodzącym po siewie około 5- 7 dni przy korzystnych warunkach klimatyczno-glebowych. Warunki stresowe podczas sezonu niekorzystnie wpływają na Lolium perenne ponieważ posiada słabą odporność na suszę oraz źle znosi zbyt niskie temperatury powietrza.
Główną zaletą życicy trwałej jest zwiększona tolerancja na deptanie i ugniatanie oraz szybkie odrastanie po defoliacji dlatego jest często wykorzystywana na terenach intensywnie użytkowanych. Obecność tego gatunku w runie podnosi aspekt ogólny trawnika. [Starczewski 2011]. Jest jednym z najbardziej efektywnych gatunków w tworzeniu trawników w strefie klimatu umiarkowanego. Wynika to z tego, że trawa ta jest stosunkowo łatwa w uprawie ponieważ posiada bardzo dużo odmian przystosowanych do różnych warunków siedliskowych [Domański, Golińska 2003]. Ciekawą odmianą życicy trwałej jest RPR, czyli odmiana trawy Baranbrug, która silnie rozrasta się przez kłącza - korzenie, tworząc swoistą sieć. RPR został głównym składnikiem trawy samo zageszczającej Substral.
Poa pratensis L. - Wiechlina łąkowa (Pp)
Poa pratensis jest gatunkiem powszechnie występującymi w Polskiej przyrodzie. Zaliczana do najbardziej wartościowych gatunków traw gazonowych. Pp jest często wykorzystywana przy zakładaniu muraw sportowych obok życicy trwałej. Należy do traw niskich, luźno- kępowych, osiągających do 60 cm wysokości i wytwarza dużą ilość skróconych pędów wegetatywnych. Blaszki liściowe równowąskie o szerokości 3-6mm, w pączku złożone. Charakterystyczną cechą jest tzw. "ślad nart" czyli bruzdki biegnące równoległe wzdłużnerwu liścia, zakończone łódeczkowato. Języczki kołnierzykowate i krótkie, a pochwy liściowe otwarte wyraźnie spłaszczone. Kwiatostanem tego gatunku jest piramidalna wiecha właściwa, kłoski jajowate, 3-5 kwiatowe. Plewy często posiadają fioletowy odcień. Poa pratensis należy do gatunków wczesnych o powolnym tempie rozwoju. Czas wschodów waha się w granicach 18-20 dni, a optymalną głębokością siewu wynosi 1,5cm. Cechuje się wysoką odpornością na trudne warunki siedliskowe zarówno związane z nadmiarem czy deficytem wody jak i wahaniami temperatury. Silnie rozbudowany system korzeniowy, tworzy równą oraz zwartą darń, która bardzo szybko się regeneruje. Wiechlina łąkowa posiada zwiększoną odporność na udeptywanie. Bardzo dobrze reaguje na niskie koszenie [Harkot , Janicki 2004 , Czyż i in.2000]
Duże donice