Szeflera należy do licznej rodziny araliowatych, w skąd której wchodzi ponad 700 gatunków roślin. W uprawie pokojowej jednak wykorzystywane są trzy z nich. Ostrolistna, drzewkowata i najwytworniejsza. Ta ostatnia odbiega swoim wyglądem od kuzynek, chociaż jej liście również rosna parasolowato. Wyróżnią ją ją jednak barwa - liście te są cienkie, ząbkowane i mają bordowo brązowy kolor.

Szeflery wytwarzają podłużne, eliptyczne liście z widocznym środkowym nerwem, wyrastające ze środka ogonka liściowego. Mają ułożenie parasolowe. Szeflera ostrolistna, ma bardziej strzałkowata zakończone liście niż w przypadku odmiany drzewiastej, u której końcówki są zaokrąglone. Pokrój rośliny wskazuje na egzotyczne pochodzenie. Jest bardzo elegancki.

Odmiana najwytworniejsza Variegata cechuje się zielonymi listkami, na których widoczne są białe wybarwienia. To najbardziej lubiana przez miłośników roślin wersja. Nadaje się do pojedynczych ekspozycji. Idealne jest do salonu nie tylko na parapet, ale też na kwietnik czy ustawienie w pięknej, dużej donicy na podłodze.

Rośliny te są wysokie. Mają gęsty, krzewiasty pokrój. Rosną szybko. Osiągają około 1,5 m - do 3 m wysokości w uprawie domowej. Jeśli chcesz skorzystać z uroków tej rośliny musisz zapewnić jej w przyszłości miejsce do wzrostu. Ich szerokość osiąga nawet do 1 metra. (Ciekawostką jest to, że w środowisku naturalnym osiągają ponad 40 metrów szerokości). 

Roślinę łatwo formować, poprzez obcinanie pędów lub wierzchołka. Ale można to robić wiosną. Wpływa to korzystnie na jej kondycję. Prosto możesz ukorzenić ją w wodzie, tworząc dla siebie lub przyjaciół nowe sadzonki. 

Szeflera - uprawa

Szaflera to roślina dla osób zabieganych. Nie jest jej straszne małe zaniedbanie związane z wodą. Lepiej ją przesuszyć niż za bardzo nawodnić. Warto zraszać liście, jednak nie robić tego zimą. Szaflera wymaga jednak do zdrowego i szybkiego wzrostu niezbyt obfitego, lecz regularnego (2-3 razy w tygodniu) podlewania. W okresie zimowym postaraj się ograniczyć nawadnianie szeflery (1 raz w tygodniu).

Najlepiej jej na stanowisku półcienistym lub jasnym o rozproszonym świetle. W przypadku odmian pstrych, brak odpowiedniej ilości światła doprowadzi do tego, że liście będą zielenieć, i nie wybarwią się.

Podłoże powinno być stale, delikatnie wilgotne. Ważne, by do uniwersalnego podłoża szaflery dodać torf. Na dno donicy należy wysypać warstwę drenażową, która ułatwi wodzie odpływać z donicy.

Nawozimy ją co 14 dni nawozem wieloskładnikowym tylko w okresie wiosenno-letnim.

Przesadzamy do większej doniczki nie każdego roku, a tylko wówczas, gdy roślina naprawdę tego potrzebuje. Najlepiej robić to wiosną. 

Problemy pielęgnacyjne i oznaki, że roślinie czegoś brakuje

Roślina może gubić liście w wyniku przelania. Innymi powodami tracenia liści przez szeflerę może być przeciąg, zbyt niska temperatura, suche powietrze lub zbyt ciasna doniczka. Innym powodem może być także infekcja bakteryjna.

Gdy roślin jest wiotka, może to oznaczać brak wody. Gdy liście żółkną, duże prawdopodobieństwo, że ma zbyt małą ilość światła.

Choroby szeflery

Najczęściej wywoływane są przez niedobór światła w zbyt ciemnych pomieszczeniach lub złe nawadniane. Niebezpieczeństwo niosą także przędziorki, występujące, gdy powietrze w pomieszczeniu jest zbyt suche. 

Bakteryjne choroby objawiają się odbarwieniem na liściach np. na kolor czarny. Często też wtedy roślina gubi liście. 

Wodniste, krągłe, ciemne plamy z żółtą obwódką są oznaką grzyba. Nie mocz dolnych liści przy podlewaniu, a wtedy zmniejszysz ryzyko chorób grzybiczych szeflery.

Zapamiętaj: szeflera jest trująca dla domowych pupili. Jeśli koty lub psy mają skłonność do podgryzania roślin w domu, szeflerę umieść tam, gdzie nie będą miały do niej dostępu.

Ta piękna roślina ozdobi Twoje wnętrze w każdym pomieszczeniu. Warto łączyć ją z innymi egzotycznymi gatunkami.